Parafia Świętego Stanisława Biskupa w Waplewie

Wspomnienie św. Agaty

„Chleb i sól świętej Agaty od ognia ustrzeże chaty” głosi polskie przysłowie. We wspomnienie świętej, zgodnie z wielowiekową tradycją, w kościołach poświęca się chleb i sól. Mają one chronić domy przed pożarami i piorunami. Dawniej w czasie pożaru wrzucano kawałki poświęconego chleba do płomieni, aby wiatr odwrócił pożar w przeciwnym kierunku. Podawano je również zwierzętom, by chroniły przed chorobami. I nie wiązało się z tym żadne działanie magiczne, ale głęboka wiara, że wszechmocny Bóg działa za wstawiennictwem świętych. 

Święta Agata chroni w czasie burz, pożarów, trzęsień ziemi, wybuchów wulkanu, sztormów i huraganów, jest patronką matek karmiących piersią i orędowniczką w chorobach nowotworowych piersi.

Agata znaczy dobra

Urodziła się na Sycylii w miejscowości Katana około roku 235, w bardzo zamożnej rodzinie. Rodzice dali jej na imię Agata, co w języku greckim oznacza „dobra” i troszczyli się o chrześcijańskie wychowanie córki. Kiedy przyjęła chrzest, oddała całe swoje życie Chrystusowi składając śluby czystości. Była jednak tak piękna, że nie brakowało wokół niej młodzieńców starających się o jej rękę. Wzbudziła nawet zainteresowanie u Kwincjana, namiestnika Sycylii. A gdy go odrzuciła, także dlatego, że był poganinem, szukał on sposobności, aby się na niej zemścić. Okazja pojawiła się sama, gdy cesarz Decjusz na nowo rozpoczął prześladowania chrześcijan.

Bezwzględny tyran

Kwincjan jednak najpierw oddał Agatę pod opiekę kurtyzany Afrodyzji. Miał bowiem nadzieję, że gdy dziewczyna zazna przyjemności cielesnych, sama porzuci swoją wiarę. Tak jednak się nie stało i po trzydziestu dniach Afrodyzja przyprowadziła Agatę z powrotem do namiestnika, który skazał dziewczynę na okrutne tortury. Ciało Agaty szarpano hakami i przypalano rany, a gdy to nie przyniosło pożądanych efektów odcięto jej piersi. I pozostawiono na pewną śmierć. Jednak jak można przeczytać w Żywotach Świętych Pańskich na wszystkie dni roku z roku 1937, Agata została cudownie uzdrowiona przez św. Piotra, który przyszedł do niej do celi. Całe więzienie zostało wówczas napełnione oślepiającym blaskiem, przed którym uciekli przerażeni strażnicy zostawiając otwarte drzwi. Wszyscy współwięźniowie Agaty odzyskali wolność, ale ona została w swojej celi. Nie chciała bowiem narazić strażników na okrutne kary, które groziły im po ich ucieczce. Dziewczyna znów została postawiona przed sądem Kwincjana, który tym razem rozkazał rzucić ją na rozżarzone węgle i spalić żywcem. W czasie wykonywania tego wyroku, ziemia się zatrzęsła. Zgromadzeni ludzie zaczęli domagać się ułaskawienia Agaty, a przerażony namiestnik uciekł. Agata zmarła na skutek odniesionych ran 5 lutego 251 roku.